போடா போ இதெல்லாம் தேர்தலில் வாக்கு வாங்க கட்சிக்காரர்கள் பாடுகிற பாட்டு. பகுத்தறிவுவாதி என்று பறைசற்றிக்கொள்வான். ஆனால் பகுத்து அறிய மாட்டான். உதரணத்துக்கு வருவோம். நாம் இப்போது மதுரையில் இருக்கிறோம். மதுரையைப் பத்தி நமக்குத் தெரியுமா. பல விடயங்கள் தெரியாது. மனு தர்மம் என்று சொல்வார்கள். மனு என்பவன் யார்? ஒரு பெரிய சுனாமி வந்து உலகம் அழிந்த பிறகு முதன் முதல் தலையெடுக்கும் தலைவன் பெயர் தான் மனு. அப்படி ஒரு மனு தான் சத்திய விரதன். அவன் யார் தெரியுமா. ஒரு பாண்டிய மன்னன். இதை நான் சொல்லவில்லை. பாகவதம் என்று திருமால் புகழ் பாடும் கதையில் சொல்லப்பட்டு உள்ளது. இந்தா பாகவதம் பாண்டவர்கள் தலைமுறையில் வந்த பரீட்சித்து மாமன்னனுக்கு சொல்லோப்பட்டது. அதிலே திருமாலின் முதல் அவதாரம் பற்றி வருகிறது. திராவிட நாட்டில் ஒரு மன்னன் கிருதமால் நதிக்கரையில் இறைவனைத் தோலும் போது இறைவன் சிறிய மீன் வடிவத்தில் அவன் கையில் வருவதாகவும் பின்னர் குளத்தில் விட்டால் ஒரே நாளில் குளத்தை அடிக்கிற அளவுக்கு பெரியதாக ஆனதாகவும் பின்னர் கடலில் விட்டதகாவும் அங்கிருந்து ஏழு நாட்களில் உலகம் அழிந்ததாகவும் அந்தக் கதை தொடர்கிறது. திருமால் கண்ணனாக வரும் முன்னர் - இராமனாக வரும் முன்னர் - பரசுரமானாக வரும் முன்னர் - நரசிம்மனாக வரும் முன்னர் - பன்றி அவதாரம் எனும் வராக அவதாரம் எடுக்கும் முன்னர் - ஆமை எனும் அவதாரத்தை எடுத்து பாற்கடலைக் கடையும் முன்னர் - திருமகள் தோன்றும் முன்னர் அவர் எடுத்த முதல் அவதாரம் தான் மீன் எனப்படும் மச்ச அவதாரம். அப்போதே பாண்டியன் மண்ணில் தான் அவதாரம் எடுத்து இருக்கிறார். அப்போவே பாண்டிய அரசும் தமிழ் மொழியும் இருந்திருக்கின்றன. அவ்வளவு பழைய நாடு நம் நாடு. அதற்கு முன்னும் பாண்டிய அரசு கபாடபுரத்தில் இருந்து இருக்கிறது.- தென் மதுரையில் இருந்திருக்கிறது. இப்படி மண்ணில் தோன்றிய முதல் குடி நம் குடி. இராமர் இராவணனுடன் போர் புரிய நம் பாண்டிய மண்ணில் உள்ள உப்பூரில் கணபதி பூஜை செய்து உள்ளார். தேவிபட்டினம் என்னும் ஊரில் ஒன்பது கோள்களை வேண்டி இருக்குறார். திருப்புல்லாணியில் தர்பைப் புல்லின் மீது தவம் செய்து இருக்கிறார். அங்கிருந்து சேது எனப்படுன் பாலம் கட்டி இலங்கை சென்று உள்ளார். போரில் இராவணனை வெல்ல அவருக்கு நமக்குத் தமிழை கற்பித்த முனிவர் அகத்தியர் ஆதித்ய ஹிருதயம் என்னும் துதியைச் சொல்லிக் கொடுத்து இருக்கிறார். போரில் வென்ற பிறகு இராமேஸ்வரத்தில் இறைவனைத் தொழுது இருக்கிறார். மகாபாரதப் போர் நடக்கும் போது படைகளுக்கு உணவு தமிழகத்தில் இருந்து போய் இருக்கிறது. இப்படி இறைவன் அவதாரம் முதலில் எடுத்த நாடான பாண்டிய நாட்டில் வாழும் நமக்கு யாரும் எதையும் சொல்லித் தர வேண்டிய அவசியம் இல்லை. இறை வணக்கம் நமது நாட்டில் இருந்தது தான். இப்படி ஆரியம் - திராவிடம் என்று பிரித்துப் பேசி இதோ தமிழ் மொழியில் வல்லவர்கள் போல் காட்டிக் கொள்வார்கள். இந்த பாகவததிலேயே திராவிட என்ற சொல் வருகிறது. அது பாண்டிய மன்னன் சத்திய விரதனைக் குறிக்கிறது. மதுரையில் உள்ள கூடல் அழகர் கோவில் அருகே தான் கிருதமாலை என்னும் நதி ஓடியது. இன்னமும் ஓடுகிறது. நாம் தான் அதை வாய்க்காலாக மாற்றி விட்டோம். பெருமாள் கோவிலே நதிக்கரையில் தான் இருந்து இருக்கிறது. கோவிலை ஒட்டி மதில் சுவர். கோட்டைச் சுவர். பின்னர் பெரிய அகழி. அகழிக்குத் தண்ணீர் தரும் அருமையான நதி. சரித்திரம் படித்தவர்கள் இதை மறுக்க மாட்டார்கள். அகழியை மூடும் படி ஆணை இட்டவன் மாரட் என்னும் ஆட்சியாளன். அந்தப் பணியை முடித்தவன் பெருமாள் மேஸ்திரி. எவர்கள் பெயரில் இன்னும் சாலைகள் உள்ளன இந்தக் கோவில் அருகில். மதுரை மாநகரின் நான்கு புறமும் நான்கு மாரட்டுச் சாலைகள், நான்கு மேஸ்திரி சாலைகள் இன்றளவும் உள்ளன. எனவே ஆறு இருந்ததோ - ஆண்டவன் மீன் அவதாரம் எடுத்ததோ பொய்யாக இருக்க முடியாது. அதனால் தான் பாண்டிய மன்னனின் கோடியில் மீன் பட்டொளி வீசிப் பறந்தது. இப்படி நாமும் சொல்லிக் கொண்டே போங்கலம்டா என்றேன் என் பேரனிடம். சரி தானே அந்தக் காலத்தில் இருந்தே காலையிலும் மாலையிலும் கதிரவனை நதிக் கரையில் நின்று வழி படும் பழக்கம் இருந்திருக்கிறது. பல மன்னர்கள் வடக்கு இருந்து உயிர் துறந்து இருக்கிறார்கள். ஏன்? மகாபாரத்தில் பீஷ்மர் கதிரவனின் வடதிசைப் பயணம் துவங்கிய பிறகு உயிர் நீதாரே? ஏன்? தென்புலம் போனால் பிதுர் என்னும் தென்புலத்தார் நாடு தான் போக முடியும். வடக்கு நோக்கிப் பயணம் போனால் இறை மண்டலம் போகலாம். இதெல்லாம் தமிழகத்தில் நடைமுறையில் இருந்து இருக்கிறது. சிலருக்கு நம் மொழியில் சொன்னால் புரியாது. அவர்களுக்கு ஆங்கிலத்தில் சொன்னால் தான் புரியும். இதோ:
Sownaka Maharishi, when he was doing the Tapas, he was covered by the small mud mountain (Putru). Yayaathi's daughter, while she was playing there, found two bright lights flashed from inside of the putru. But it was actually the eyes of Sownaka Maharishi. She took a small stick and poked his eyes. As a result of this, Sownakar got angry and gave her the sabham that all the childrens that are born to Yayaathi's daughter will be blind. Hearing this, she felt sorry for that and asked for Sabha Vimochana. Cooled by her devotion, Sownaka Maharishi, he himself married Yayaathi's daughter and earned 100 childrens and one among them was Janaka Maharishi.
A Pandiyan king by named Sathyavrathan, devoted this Koodal Azhagar and had a great belief towards him. One day, when he went to worship Koodal Azhagar. But before going into the temple, he washed his hands in the Kirutha maala river, where a fish was found in his hand. He thought that the fish might be the Emperumaan, Since fish was one of the Avathaars of Sri vishnu. Because of this only, the Pandiya Kings in their flags have the fish as the symbol.
The river Vaigai branched off into two near Originally it was bigger and flowed near the temple for it is said that the temple was in the midst of a plantain grove on the banks of the river Kritamala.
முன்னோர் வழிபாட்டுக்கு மீண்டும் வருவோம். பேரனே அந்தக் காலத்திலேயே பித்ரு பூஜை அதாவது முன்னோர் வழிபாடு செய்ய குழந்தைகள் வேண்டும் என்பது வலியுறுத்தப்பட்டு உள்ளது. நெட்டிமையார் என்னும் பெண் கவி பாண்டிய மன்னன் ஒருவன் புகழைப் பாடும் போது மன்னன் எப்படி முன்னோர் வழிபாடு செய்ய குழந்தைப் பேறு இல்லாதவர்களுக்கு போரிலிருந்து விதி விளக்கு அளித்தான் எனறு சொல்கிறார். என் குருநாதர் ஜெயஸ்ரீ சாரநாதன் கூறி உள்ளதை உங்களுக்கு அப்படியே தருகிறேன். அவர் பகுத்து அறிந்து சொல்கிறார். படியுங்கள்.
the poetess Nettimaiyaar, while praising the Pandyan king,
Palyaaga shalai Mudu-kudumi Peruvazhuthi,
singles out 5 issues that this king was very well known for.
This King although known for his expansionist tendency and had won many a war,
had always stood by Dharma in that,
he took care not to harm the 5 types of beings (4)
They were the cattle,
The Brahmins,
The womenfolk,
The sick and
Those people who were not blessed with sons to do pithru shraddha!!
“Then pula vaazhnarkku arum kadan irukkum
pon pOl pudhalvar peraadheerum”,
says the poetess.
The poetess does not just say issueless- people.
She characterizes them as those who have not been blessed with sons
She characterizes them as those who have not been blessed with sons
who will remove the pithru ruNam or pithru kadan to those in the South (pithru lokam)
If such a person who has not yet got an issue goes on war and is killed,
his lineage gets cut with him.
Instead if such a person is spared to live on,
there will still be some chance that he will get progeny sometime in future.
Bringing an end to one’s lineage by one’s action such as war
was considered to be against dharma.
So care was taken that the above types of people
were kept away from the violence of war.
This has also been reflected in the famous grammar work, Thol kaappiyam.
Thol kaapiyam lists down certain persons
who are not to be harmed by the invading king.
They are the lazy ones, those who have no sons, the old, the disabled, those named as a female and the disarmed ones.
“sirappudai arasiyalaavana:
madindha uLLatthOnaiyum,
maga-p-peraadhOnaiyum,
mayir-k-kulaindhOnaiyum,
adi-p-pirakkittOnaiyum,
peN peyarOnaiyum, padai izhandhOnaiyum, piravum
etthanmai udaiyOnaiyum kollaadhu viduthal.” (5)
The special note about the verse in PuranaanUru is that
it was written more than 5000 years ago.
This 11 line verse actually contains 5 information of interest to us
in our present context of discussion.
The ones on not harming women and issueless ones were discussed here.
The ones on cattle and the festival of Indra (munneer vizhavu)
which again depict Aryan practices will be taken up at an appropriate context.
The 5 th information is about the king’s land which got sub-merged later.
The poetess praises the king for eternal fame –
for as many years as the number of sands of the river PahruLi of his land!
Pahruli was existent during the times of Tamil sangam -II
The 2nd Tamil sangam was presided by none other than Krishna of Dwaraka.
After that, this river and the lands adjoining it went under water,
when the southern sea surged.
So this poem must have been written either at the time of Krishna or
before the time of Krishna .
As per these evidences, Krishna lived more than 5000 years ago.
And PahruLi river exited only until his times.
So the poem in discussion was written 5000 years ago
and the dharma in terms of not harming the women and the issueless ones,
indicating the stress laid on pithru kaaryam was
the Supreme Dharma for Tamils 5000 years ago.
திரௌபதி என்னும் பெண்மணி துகில் உரியப்பட்ட போது வேடிக்கை பார்த்தது மகாபாரதக் கதை. ஒரு பெண்ணுக்கு அநீதி இழைக்கப்பட்டது தெரிந்தவுடன் மாண்ட மன்னனின் கதை சிலப்பதிகாரம். தமிழர் நீதி அவ்வளவு மாண்புடன் விளங்கியது அந்நாளில்.
Even the disrobing of a woman, the daughter-in-law (Draupadi)
that was reported in the Kaurava’s court, during the times of Krishna
could never even be imagined in Tamil lands.
There is not a single report of such dishonor done to a woman
in the court of a Tamil king.
Instead the king had fallen dead on coming to know of the misdeed
done to a woman (kaNNagi).
Such was the high order of values that was prevalent in this part of Aryavartha.
முன்னோர் வழிபாட்டின் முக்கியத்துவத்தை விளக்க புறநானூற்றுப் பாடல் ஒன்றில் வரும் தகவலை என் குருநாதர் கூறுகிறார். கோப்பெரும் சோழன் வடக்கிருக்கும் நோன்பினை மேற்கொள்ள சென்றபோது அவனது நண்பர்கள் பலர் உடன் சென்றனர். அப்போது புலவர் ஒருவர் - மகவு இல்லாதவர் வந்த போது மன்னன் தடுத்து நிறுத்தி - மகவு பிறந்தபின் வடக்கிருக்கும் நோன்பு மேற்கொள்ளச் சொல்கிறார். இதோ அந்த தகவல். Again PuranaanUru brings out another verse
which tells about the supreme importance given for begetting sons
for the sake of doing pithru kaaryam.
When the Chola king KOpperum Cholan decided to go on Vanaprastha
(this again is an Aryan practice based on ashrama dharma),
his friends too wanted to join him.
One of them was a poet, Potthiyaar.
But the king refused to accept him to join him in vanaprastha
(where he will sit on fast, facing the North)
because the poet did not have issues.
He told the poet to be with his wife, get children and then join him.
This is expressed by the poet (6)
who came to see the place where the king died in vanaprastha.
Begetting children for the sake of doing pithru kaaryam
is thus a dharmic practice for Tamils too,
making them no different from those in the rest of Aryavartha.
முற்காலத்தில் அன்னையும் பிதாவும் முன்னறி தெய்வம் எனறு கற்றுத் தருவதற்கு முன்னரேயே முன்னோர் கடன் பற்றி கற்றுக் கொடுத்து இருக்கிறார்கள். ஏன் என்றால் கடன் முதலில் கழிக்கப்படவேண்டும்.
It is known from the Taittriya Upanishad
that before proceeding to teach the student that
the mother is god, the father is god etc
(Mathru devO bhava, pithru devO bahva..),
the teacher told the student the importance of pithru kaaryam.
The student was reminded that he must not forget to do the oblations
to devas and departed ones.
“Deva pithru kaaryaabhyaan na pramathidavyam” (2)
Never forget to do deva-pithru kaaryam was the order by the teacher.
Pithru kaaryam was the core issue around which
the Dharma itself was woven in those days.
No comments:
Post a Comment